Zwemmen en Montignac

Lieve allemaal!

Het is eventjes stil geweest rond Taiwan maar hier is weer een verslagje van de half Chinees! Er is de afgelopen tijd niet zo heel veel gebeurd en ik had niets om over "naar huis te schrijven". Vandaar. Langzaamaan begint het leven in Taiwan "gewoon" te worden en ik ben eigenlijk al helemaal gewend. Ik heb nu een vast ritme en de weken vliegen voorbij. Ik zit hier nu al bijna 5 maanden! Het leventje wat ik had in Barcelona lijkt soms heel ver weg, als een droom. Als ik straks terugga naar Spanje, over ruim vier maanden alweer!, dan zal ik ook weer moeten wennen. Zo blijf je aan de gang.

De yoga lessen zijn helaas ten einde na vier maanden en nu heb ik me ingeschreven bij het zwembad wat hier vlak om de hoek is. Het is heel luxe: een 25 meter bad met Turks stoombad en sauna. Ik probeer er iedere dag naartoe te gaan om een paar baantjes te trekken en om lekker te zweten. Het eten in Taiwan is veel te lekker en ik moet een beetje oppassen. Ik heb heel wat avonden op Internet zitten surfen (daar verbrand je vast ook calorieën mee, is tenslotte ook een vorm van surfen, lekker positief!) op zoek naar informatie over Montignac. Toen bedacht ik dat het eigenlijk wel grappig is: Montignaccen in Taiwan. Hoe gek kun je het maken? Vraag me af of het makkelijk is om "op z´n Frans" te eten in het Oosten. Ik zie echter dat half Nederland met dr. Frank in het bootje is gestapt. Al dat vlees, lijkt me nergens goed voor. Zielig voor al die koeien en varkentjes, wel goed voor de slachterijen natuurlijk...jakkes. De Taiwanese meisjes zijn hier trouwens heel erg slank met benen tot aan hun oksels. Ik begrijp niet wat hun geheim is want Taipei is één groot eet walhalla. Overal vind je kleine restaurantjes, karretjes met lekkernijen, marktjes en vooral heerlijk ruikende bakkerijen. Taiwanezen vinden het heerlijk om de hele dag door te eten. Hoe doen ze dat toch!?!!? Om jaloers op te worden!

Het is erg leuk tijdverdrijf in het zwembad en het baantjes trekken wordt een stuk minder saai als je de mensen om je heen gaat observeren. Als ik ´s middags ga zwemmen dan zijn er vooral oude mensen. Ze komen meestal in groepjes van drie of vier, compleet met zwem bril, badmuts, handdoeken, drankjes, zalfjes, prutjes (ik wil niet eens weten wat het is) en complete zwem-outfit (van die ouderwetse met streepjes). Meestal pakken ze met z´n viertjes één baan maar zwemmen kun je het toch echt niet noemen: halverwege stoppen ze om uitgebreid met elkaar te kletsen. Daarna duiken ze met z´n allen in de jacuzzi en blijven daar de rest van de middag zitten dobberen. De oudere vrouwtjes vinden het heerlijk om in de stoom cabine uitgebreide gymnastiek te gaan doen. Ik zou bijna zeggen dat het professionele yoga goeroes zijn. Ik vind het razendknap want zodra ik ook maar één grote teen optil in dat Turkse bad, heb ik het gevoel dat ik levend gestoomd word in een dim sum bamboe mandje. De jongere meiden kunnen er ook wat van hoor! Vorige week deed ik de deur van de sauna open, lag er een meisje plat op haar buik op de vloer een boek te lezen! Lekker als het tegen de 80 graden is...

Ook is het me opgevallen dat ze hier in Taiwan niet praten tijdens het eten. Uitzonderingen zijn natuurlijk mijn oma, kampioen praten-met-je-mond- vol-zonder-dat-er-iets-uitvalt-terwijl-iedereen-kan-zien-wat-erin-zit, en mijn tante, die het heerlijk vindt om uitgebreid te kletsen tijdens de lunch. Zeker nu ik het Chinees een beetje onder de knie begin te krijgen krijg ik er flink van langs: de laatste familie roddels, Taiwanese recepten, gratis cosmetische tips en natuurlijk de geheimen voor het afvallen (die trouwens niet werken). Nu ik een beetje begrijp wat ze tegen me zegt vindt ze het heerlijk om me de oren van mijn hoofd te kletsen. Tegenwoordig skype ik ook met mama in het Chinees en dat vinden we allebei een hele beleving. Het eindigt vaak in lachen, gieren, brullen want ik maak natuurlijk nog een heleboel fouten. Ook schrijven we af en toe brieven in het Chinees. Ik ken nu zo´n 400 karakters maar ik moet ze wel iedere dag repeteren want je vergeet ze zo. Ik heb gehoord dat een gemiddelde Chinees zo´n 4000 tot 5000 karakters kent, hoe meer karakters je kan lezen en schrijven, hoe "ontwikkelder" je bent. Om een gemiddelde Chinese tekst te kunnen lezen en begrijpen heb je deze 5000 karakters nodig dus ik heb nog wel even te gaan!
Hoe dan ook, alles gaat z´n gangetje hier in Taipei. Het is toch wel een hele ervaring en ik vind het heerlijk dat ik nu met mama en haar familie in het Chinees kan communiceren. Dat is toch wel heel bijzonder en een droom die werkelijkheid wordt.

Groetjes aan iedereen en tot snel!