Wat is dat toch voor muziekje?

Lieve allemaal,

Daar zijn we weer met een verslagje van de half-Chinees in Shenyang. Het is inmiddels 11 dagen sinds mijn vertrek maar het voelt alsof ik gisteren ben aangekomen. Ik voel me hier erg op mijn gemak en heb het naar mijn zin op de campus. Langzaamaan kom ik in een dagelijks ritme van lessen, sporten (gedachteloos rondjes rennen op de atletiek baan, je moet wat om in vorm te blijven) en studeren en dan vliegen de dagen voorbij. Ik kan het goed vinden met mijn Russische kamergenoot en we doen heel veel samen. Ook kijken we vaak naar Russische televisie series wat natuurlijk niet goed is voor mijn Chinees. Ik begrijp er geen bal van maar op de één of andere manier kan ik het toch goed volgen. Laatst dacht ik nog, ik zal hier weggaan met een beter niveau Russisch dan Chinees....

Op de universiteit is het even wennen aan de Chinese lesmethodes. Hier in China word je vooral "gedrild" en er wordt niet van je verwacht dat je voor jezelf denkt (stel je voor) of dat je zelf nieuwe ideeën vormt (heel eng in China). Teksten moeten woord voor woord uit het hoofd geleerd worden en voor de klas gereciteerd worden. Ook zitten we soms een half uur lang de lijst met nieuwe woordjes hardop te zeggen. Als een 30 jarige Ph.D. voel je je dan op dit soort momenten wel net een driejarige kleuter op de kindercrèche maar, ik moet eerlijk bekennen, het werkt wel! Als je na 3 uur lang Chinese hersenspoeling dan nóg niet de nieuwe woordjes kent dan heb je wel een hele erge talendeuk.

Na iedere 45 minuten les (drillen) hebben we 15 minuutjes pauze. In het begin had ik het niet door maar op een gegeven moment dacht ik: "wat is dat toch voor muziekje?". De tijden worden namelijk niet aangegeven met een gewone schoolbel maar met een cassettebandje wat een kort deuntje speelt gedurende een halve minuut. Na een paar dagen wist ik het! Het is het begin van het Ave Maria....! Heel vreemd om dit te horen in het communistische China. Waarschijnlijk weten ze zelf niet wat het is en vinden ze het gewoon een ontspannend melodietje. En ze hebben eigenlijk nog gelijk ook, na 45 minuten drill zou zelfs de vijfde van Beethoven ontspannend zijn…

En ja, wat valt er verder nog te vertellen? Er wordt hier echt enorm veel gegorgeld, geschraapt, geroggeld, en gespuugd. Grote fluimen op straat waar ik niet te lang bij stil wil staan (letterlijk en figuurlijk). De regels voor goed gedrag tijdens de Olympische Spelen die indertijd uitgegeven werden door de Chinese regering zijn kennelijk niet tot de noordoostelijke hoek van China doorgedrongen...Ook zijn de mensen in het algemeen niet erg aardig. Er kan vooral in de grote warenhuizen en supermarkten geen lachje van af. Maar, als ik dan wat Chinees met ze spreek dan krijg ik vaak aanmoedigingen en complimentjes. “Kom snel terug” is het dan vaak. Is het drillen toch nog ergens goed voor....

In het algemeen is alles gewoon wat primitiever hier. De straten zijn vaak in slechte staat met overal gaten en loszittende of kapotte tegels. Ook is het postkantoor op de campus nogal primitief (zie foto) maar wonderlijk genoeg komen de pakketjes van amazon en de Chinese baihuo toch aan. Dat kan je van Spanje soms niet zeggen. Het bed waarin ik slaap is gewoon een harde plank maar inmiddels ben ik eraan gewend en slaap heerlijk. Heb gehoord dat het goed voor me rug zal zijn. Wat wel heel goed werkt is de supermoderne metro van Shenyang die uit twee lijnen bestaat. Het is wel iedere keer ellebogenwerk geblazen bij in- en vooral uitstappen maar dan heb je ook wat.

Dus, al in al begin ik mijn plekje hier te vinden en ik weet dat mijn tijd hier in een oogwenk voorbij zal zijn. Iedereen een hele fijne week! Volgende keer meer.